دو کارگاه در عرصه‌های فلسفه علم و رسانه

نخستین کارگاه با عنوان حوزه های فلسفه علم و معرفت شناسی علم به عرصه‌های مختلف تعامل فلسفه و علم توجه می‌کند

کارگاه دوم نیز با عنوان "فیلسوفان مطالعات رسانه" عهده دار معرفی دیدگاه ها و نظرات فیلسوفان شاخص علم و رسانه است که به بررسی چهره های شناخته شده این قلمرو می‌پردازد.

این کارگاه دیدگاهای افرادی چون لوسین گلدمن، پیر بوردیو، ژان بودریلار، تئودور آدورنو، هور کهایمر و فیلسوفان رسانه‌ای برجسته ایران را معرفی می‌کند.

هدف اصلی این کارگاه در واقع مقدمه و دیباچه‌ای است بر بحث‌های بعدی در حوزه فلسفه علم و رسانه.

برنامه کارگاه ها:

کارگاه اول: حوزه‌های فلسفه علم و معرفت شناسی علم

1. فلسفه علم لوسینه مارکاریان
2. فلسفه تکنولوژی یاسر حقیقت
3. معرفت شناسی اکبر ترکمانی
4. فلسفه هنر مورشین اللهیاری
5. فلسفه ذهن مهدی سرافراز
6. فلسفه رسانه مجتبی حاجی‌جعفری

کارگاه دوم: فیلسوفان مطالعات رسانه 

1. تئودور آدورنو و ماکس هورخایمر  ریحانه رئوفی فر و سهیلا تمدن
2. ژان بودریلارد نیلوفر نیکنام ومهدیه اناری 
3. استوارت هال  ملیحه جلیلی
4. پیر بوردیو  ساحل فرشباف
5. لوسین گلدمن  ندا حسینی
6. فیلسوفان رسانه ای ایران (با تمرکز بر روی آرای دکتر محسنیان راد ) وحید آقا محسنی 

زمان و محل برگزاری:

این دو کارگاه دانشجویی که مدیریت خانم ساراناز عبدالله زاده و آقای هادی خوشنویس برگزار می شود در روز سه‌شنبه، 30 آبان ماه از ساعت 2 تا 4 بعد از ظهر در تالار مطهری دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران برگزار خواهد شد،

این کارگاه ها بخشی از کلاس "فلسفه رسانه" دکتر سعیدرضا عاملی در مقطع کارشناسی رشته ارتباطات دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران است و همه مقالات توسط دانشجویان ارائه خواهد شد. 

آدرس: دانشکده علوم اجتماعی – جنب پل گیشا

برای اطلاعات بیشتر با ایمیل ذیل تماس بگیرید:

 saranaz@gmail.com

hadikhoshnevis@gmail.com

درباره فلسفه رسانه:

فلسفه رسانه به معنای ورود پیدا کردن در فرکانس تولید رسانه‌ای است. فلسفه رسانه، در واقع قرار گرفتن در فضای رسانه‌ای است که در برگیرنده همه امور غیر واقعی است، که به نوعی در "روایت واقعیت" اثر می گذارند.

فلسفه رسانه با این نگاه که همه چیز "روایت شدنی" است و نه لزوما "روایت" تلاش می کند روایت را بعنوان یک "واقعیت" مطالعه کند.

فلسفه رسانه به معنای دریافت زبان تولید پیام رسانه ای است. با همین نگاه است که تیلور و سارینن بر فلسفه رسانه بعنوان فلسفه بچه‌ها و یا فلسفه برای بچه ها صحبت می کنند.

فلسفه رسانه با هدف فهم "معنای" رسانه با تولیدات و فضای رسانه ای تعامل می کند تا بعنوان "خانه زاد این فضا" این فضا را درک کند.

با این نگاه می توان گفت، فلسفه رسانه  عمیق ترین حوزه فهم معانی رسانه ای را شامل می شود. 
 
از روزی که طالس (6 قرن پیش از میلاد) تلاش کرد به عنوان آغازگر فلسفه، بگوید همه چیز از آب ساخته شده است و تکلیف خمیرمایه کاینات را مشخص کند، نیرویی محرک برای انسان بوده است که در مسیر شناخت دقیق تر جهان گام بردارد.

انسانی با حس جاوید رانده ‌شده، غربت و تنهایی و با میل شدید، یافتن پناهگاهی در برابر خطرات اعم از خطرات بیرونی و خطراتی درونی و ذهنی در مسیر شناخت تکاپو کرده است.  نیاز به یافتن مامنی در مقابل خطرات بیرونی، علم را بنیان نهاد و عطش رهایی از بی‌خانمانی ذهنی، منجر به خلق الهیات شد.

در میان این‌دو، علم و الهیات، شاخه‌ای نظری با نام فلسفه وجود دارد که راسل آنرا "برزخی نامکشوف" میان ایندو می‌داند، برزخی که تلاش می‌کند به ما بیاموزد که چگونه می‌توان بدون یقین، و معهذا بدون فلج شدن از شک و تردید، در دره‌ای با دیواره‌های علم و الهیات بند بازی کرد؛ شاخه‌ای که به تدریج نفوذی پیدا کرده است که دو قطب حمله به آن (الهیات و علم) به حضور آن تن داده‌‌اند و با پیشوند فلسفه هم مورد بررسی قرار می‌گیرند.

فلسفه علم با رویکرد فهم طبیعت علم، ریشه های علم، روندهای علم و فهم همه آن چیزی که در حوزه یک علم وجود دارد ولی به دلایل‌مختلف نادیده گرفته می‌شود،  با نگاه بیرونی و گاه با نگاهی کاملا درونی به جزئیات درونی علم فرو می رود و تلاش می کند تا گم گشتگی ها را تبدیل به یافتن و درک دقیق‌تر کند.